درک متقابل
![درک مت](https://zahranamdaran.com/wp-content/uploads/2022/11/happy1-1.jpg)
یکی از عوامل اصلی پایداری و نشاط در زندگی زناشویی داشتن مهارت درک کردن و مدارا در زندگی زناشویی است. برای افزایش درک و داشتن روحیه نرمی و مدارا باید باور کنیم که هر کس یک توانی دارد و هر کس یکجور و مدلی است. باید باور کنیم که توان جسمی افراد یکی نیست. بعضیها بسیار پرتوان هستند و برخی توان جسمی کمتری دارند. قرار نیست همسر ما مانند همسر دیگری باشد و یا مثل خواهر یا برادرش باشد. توان جسمی افراد متفاوت است بعضی چند ساعت کار میکنند و همچنان توان کار بیشتر رادارند و برخی خیلی زود خسته میشوند. برخی به خواب کمتری نیاز دارند و برخی به خواب بیشتر. اگر من توان جسمی همسرم را در نظر بگیرم به او فشار نمیآورم و سختگیری نمیکنم. شاید توان جسمی مادر من بسیار زیاد زیاد بوده است اما قرار نیست که الزاماً توان همسرم هم مثل مادرم باشد. بهعنوانمثال شاید همسر شما دچار کمخونی است؛ بنابراین او زودتر خسته میشود و کمحوصله و حساستر است. باید درک کنیم و مراعات او را داشته باشیم.
احترام و مصادیق آن در زندگی زناشویی
انتظارات و توقعات ما باید در حد توان او باشد. مدارا کردن از درک میآید. هرچه توان او را بیشتر درک کنید روحیهٔ مدارای شما بیشتر میشود. باور کنید توان روحی افراد هم متفاوت است. برخی بسیار انتقادپذیر هستند و برخی بسیار حساس و زودرنجاند. اگر توان روحی همسرم را درک کنم و از او بیشتر مراقبت میکنم، ملاحظه حال او را میکنم. مدارای بیشتری خواهم داشت. یادتان باشد که قرار نیست توان روحی همسرتان مانند همسر دوستتان باشد. بسیاری از مقایسه کردنها ناشی از همین عدم درکهاست.
دقت کنید که شما با حساسیتهای وسایل خانه خود مدارا میکنید و کنار میآیید. مثلاً هیچوقت برای تمیز کردن تلویزیون خانهتان، آن را زیر شیر آب نمیگیرید یا مانیتور خود را با نرمی دستمال میکشیدید و همیشه احتیاط میکنید که تلفن همراهتان در آب نیفتد. چرا با وسایل خانه مدارا میکنیم و حساسیتهایشان را در نظر میگیریم ولی باهمسر و فرزندمان چنین نیستیم؟
یکی دیگر از موارد اختلافی زوجین که ناشی از عدم درک است، شرایط مالی همسر است. گاهی اوقات خانمی از شوهرش تقاضا دارد که وسیلهای را بخرد و چیزی از وسایل منزل را عوض کند. درصورتیکه در توان مالی شوهرش نیستد و هر چه مرد اعلام میکند که نمیتوانم و مقدور نیست، خانم اصرار میکند و میگوید همه چهکار میکنند، چرا فلانی چنین کرده، ما همچنین کنیم. عدم درک شرایط مالی همسر هم سبب فشار و ناراحتی میشود. هر چه ما درک بیشتری از یکدیگر و توان و حساسیتهای هم داشته باشیم، مدارایمان بیشتر خواهد شد و انتظاراتمان کمتر خواهد شد.
عمده اذیت کردنها و تحتفشار قرار دادنها و توقعات ما ناشی از عدم درک طرف مقابل است. اگر کودک را درک کنیم و نیاز به بازی کردن او را بفهمیم با او مدارای بیشتری میکنیم و از شلوغیها و بالا و پایین پریدنهای او ناراحت نمیشویم. تمرین کنید که شرایط یکدیگر را درک کنید. درک روزهایی که زن در عادت ماهانه خود به سر میبرد؛ دوران بارداری همسر، خستگی شوهر، نیازهای عاطفی خانم، نیازهای غریزی مرد، کمحوصلگی فرزند، دوران بلوغ نوجوان، روحیه استقلالطلبی جوان، زمان بیماری اعضای خانواده و نیازهای آن زمان و … همه سبب میشود که من و شما انتظار کمتر، مدارای بیشتر و البته آسودگی فراوانتری داشته باشیم و البته مشمول لطف خاص خداوند شویم.
تصور کنید که باهمسرتان به مسافرت رفتهاید. او تقاضا دارد که در بین راه، کنار یک درختی بایستید و دقایقی استراحت کنید. اینجا همانجایی است که باید مدارا کنید اگرچه چندآنجای مناسبی نیست اما بایستید. مدارا کردن یعنی به دل دیگری عمل کردن. کاری کنید که او دوست دارد و لذت میبرد. البته این مدارا تا جایی است که گناه و معصیتی در کار نباشد.
اگر همسر و فرزندان من و شما تقاضای گناه و معصیتی دارند هرگز مدارا نمیکنیم؛ اما تا جایی که گناه نیست و نافرمانی خدا مطرح نیست با خانواده راه بیایید و نرمی و مدارا کنید.
یک تمرین عالی پیشنهاد میکنم که همواره اجرا کنید تا نتایج آن را ببینید:
درهرحالی خانواده خودتان را مثل گل ببینید. گل شایسته مراقبت و توجه و نوازش و نرمی است. سختگیری و فشار به گل آسیب میزند و پژمردگی گل هم به شما…
اگر در مواردی که گناهی در کار نیست با اطرافیان خود مدارا کنید و راه بیایید، آنجا که گناهی در کار است وقتی پاسخ منفی میدهید، احتمال پذیرش فراوان است ولی وقتی شما در همهجا، روحیه سختگیری دارید و اهل نرمی و راه آمدن نیستید، مقاومت آنها هم بیشتر میشود و حرفشنویشان کمتر میشود.
یکی دیگر از دستاوردهای مهم مدارا، شیرینی و گوارایی زندگی است. امیرالمؤمنین علیهالسلام فرمودهاند: اگر میخواهی زندگیات باصفا شود درهرحال باهمسرت مدارا کن تفاوت زندگیهای تلخ و شیرین در همین مدارا کردنها و مدارا نکردنهاست. در زندگیهای تلخ هر کس به فکر حق خود و سهم و بهره و عزت خود است و به دیگری آسیب میزند ولی در زندگیهای شیرین هر کس به فکر لذت و بهره و منفعت دیگری است.
تصور کنید زنوشوهری، کودکی سهساله دارند و برای عروسی دعوتشدهاند، خانم جلوی در تالار به شوهرش میگوید: این بچه را با خودت ببر. آقا میگوید: نه بچه باید پیش مامانش باشد. خانم میگوید: این از صبح تا شب پیش من است، چند دقیقه هم پیش تو باشد. آقا میگوید: نه پیش چهارتا آقا نشستیم که نمیشه این بچه هی نق می زنه، پیش مردم آبرویم میرود و میبینید که این زن و شوهر جلوی در تالار باهم والیبال بازی میکنند و هر کس بچه را به دیگری پاس میدهد و سرانجام یکی اسپک میزند و به داخل میروند! اما خانواده گرم و شیرین به این شکل نیستند. هرکس به فکر دیگری است و دوست دارد بچه را خودش ببرد تا آن دیگری آرام باشد و لذت ببرد.
اگر سبک زندگی بزرگان ما اینچنین بوده که با دشمن خود مدارا میکردند. چرا ما با همسرمان مدارا نمیکنیم؟؟؟
دیدگاهتان را بنویسید